Budowa pompowtryskiwaczy jest prostsza od systemu common rail. Co ciekawe, pompowtryskiwacze były już znane od dość dawna, a stosowano je głównie w silnikach pojazdów użytkowych. Rozwój elektroniki, która jest niezbędna do sterowania tym systemem, umożliwił adaptację pompowtryskiwaczy w silnikach samochodów osobowych. Debiut nastąpił w 1998 roku w autach Volkswagena. Zresztą do dziś na szeroką skalę pompowtryskiwacze są stosowane tylko w autach tego producenta (Audi, Seat, Skoda, VW).
W systemie wykorzystującym pompowtryskiwacze pompa wtryskowa oraz wtryskiwacz tworzą jedną całość (stąd nazwa: pompowtryskiwacz). Każdy cylinder silnika ma własny pompowtryskiwacz, zamocowany w głowicy i napędzany bezpośrednio z układu rozrządu. Zatem nie ma tutaj szyny - wspólnego przewodu paliwowego, który jest charakterystyczny dla układu common rail. Pompowtryskiwacze umożliwiają uzyskanie ciśnienia wtrysku nawet do 2.050 barów.
Poprawne działanie pompowtryskiwacza uzależnione jest od komputera sterującego. Zbiera on informacje o obrotach, temperaturze i ciśnieniu silnika oraz otoczenia i na ich podstawie oblicza impulsy sterujące dla poszczególnych pompowtryskiwaczy. Ciśnienie wtrysku może zmieniać się w szerokim zakresie i zależy głównie od wielkości wtryskiwanej dawki i chwilowej prędkości obrotowej silnika.
Co jest lepsze?
Skoro pompowtryskiwacze osiągają wyższe ciśnienie wtrysku niż common rail, to czemu nie są powszechnie stosowane? Na przeszkodzie stoi konieczność specjalnej adaptacji silnika. Dla pompowtryskiwaczy trzeba opracować osobny napęd - wałek rozrządu ma dodatkowe krzywki, które będą napędzać pompowtryskiwacze. To z kolei powoduje, że głowica cylindrów musi zostać wzmocniona. Pociąga to za sobą zmiany w napędzie samego rozrządu. Adaptacja silnika dla potrzeb pompowtryskiwaczy jest bardziej skomplikowana, niż to ma miejsce w przypadku układu common rail.
Ale zalety zastosowania pompowtryskiwaczy są niezaprzeczalne. Nieskomplikowana konstrukcja tych urządzeń pozwala na uzyskiwanie bardzo wysokiego ciśnienia wtrysku paliwa. Oznacza to lepsze spalanie, które z kolei pozwala uzyskać większą moc i dynamikę silnika.
System common rail jest mniej hałaśliwy od pompowtryskiwaczy, pracuje bardziej miękko, co wykorzystano do zastosowania diesli w komfortowych limuzynach. Oprócz tego precyzyjne sterowanie jednostką napędową zwiększa kulturę i ekonomikę pracy silnika.
Jednak właśnie ta precyzja może stać się przyczyną kłopotów, bo common rail jest wrażliwy na zanieczyszczone paliwo, co może skończyć się awarią systemu. Pod tym względem pompowtryskiwacze są bardziej odporne.
Pompowtryskiwacze
Plusy:
1. Wysokie ciśnienie wtrysku. 2. Prosta budowa. 3. Mniejsza wrażliwość na gorsze paliwo.
Minusy:
1. Konieczność adaptacji silnika. 2. Stosunkowo duży hałas. 3. Większe koszty produkcji.
Common rail
Plusy:
1. Prosta adaptacja w silniku. 2. Wysoka kultura pracy. 3. Duże zaawansowanie technologiczne.
Minusy:
1. Wrażliwość na brudne paliwo. 2. Mniejsze ciśnienie wtrysku. 3. Skomplikowana naprawa.
Zdaniem eksperta: specjalista ds. szkoleń w spółce Robert Bosch, producenta układów wtryskowych common rail i pompowtryskiwaczy:
Dzięki szybszemu procesowi spalania silniki wysokoprężne charakteryzuje znacznie wyższy moment obrotowy niż w motorach benzynowych. Zastosowanie wysokociśnieniowych układów bezpośredniego wtrysku paliwa tę cechę diesli poprawiło jeszcze bardziej. Trudno stwierdzić, który z systemów jest lepszy, bo ich wady równoważą zalety. Natomiast widoczna jest tendencja do szerszego stosowania systemu common rail. Wydaje się, że ten system wygrywa z pompowtryskiwaczami, gdyż jest po prostu cichszy. Nie oznacza to jednak, że technika produkcji pompowtryskiwaczy stoi w miejscu. W przyszłym roku Bosch planuje rozpoczęcie seryjnej produkcji udoskonalonego systemu pompowtryskiwaczy. Będzie to tak zwany współosiowy wtryskiwacz typu Vario, który przy jednoczesnym wzroście mocy silnika zapewni jego cichszą pracę.